Μέρες ραδιοφώνου(και νύχτες)

Τι μ'έπιασε Κυριακάτικα;
Αναπολώ τις μέρες εκείνες..........
Μπα,σαν να παραμεγάλωσα αλλά.......
Ωραίες μέρες!
Το στούντιο δεν ήταν μεγαλύτερο από μια αποθηκούλα!Τρία πικ απ,δύο κασσετόφωνα και τέλος.
Υπολογστής;Σκληρός με φορτωμένα χιλιάδες κομμάτια;Τεχνικός ήχου;
Μα σε στούντιο είσαι,όχι σε ταινία επιστημονικής φαντασίας!
Οι δίσκοι;Συνήθως κομμάτια προσωπικής συλλογής,αγορασμένα,συνήθως από δισκοπωλεία που πουλούσαν δεύτερο χέρι και με έκπτωση,λόγω επαγγέλματος!(Μεταξύ μας τότε γινόταν μόνο από τρέλλα,γιατί αν περίμενες να ζήσεις από το μισθό σου...).
Δεν υπήρχαν τα demo,ούτε οι απαιτήσεις των δισκογραφικών για προώθηση του ενός ή του άλλου τραγουδιστή.
Αυτά αρχίσανε με τα πρώτα cd που προσωπικά μου φάνηκαν πολύ όμορφα σουβέρ για το καφεδάκι μου μιας και ο ήχος τους ήταν επιεικώς απαράδεκτος.
Αρνιόμουν πεισματικά να τα βάλω,γιατί στ'αυτιά μου έφτανε κάτι πολύ επίπεδο.
Όσο για το τηλέφωνο;Μέσο επικοινωνίας φοβερό αλλά κι επικίνδυνο μερικές φορές.Σκέψου την εικόνα να βλέπεις το λαμπάκι ν'ανάβει,σημάδι πως χτυπάει,να το σηκώνεις στα γρήγορα,να το βάζεις στον ώμο και συγχρονως να προσπαθείς να βρεις τα επόμενα κομμάτια τριγυρίζοντας και κάνοντας το καλώδιό του αγχόνη!Για το καλό μας τότε μας έφεραν ένα ασύρματο!Ω ρε γλέντια!
Θυμάμαι τους φίλους που μιλούσαμε.Που ανάλογα με τα κομμάτια καταλαβαίνανε πώς ένιωθα.Κι ιδιαίτερα θυμάμαι τις νυχτερινές εκπομπές.Οι πιο όμορφες συζητήσεις!Κι αρκετές φορές κάποιοι ερχόταν και στο στούντιο τη νύχτα αν και το αφεντικό δεν το ήθελε.Τότε;Από τον καπνό δεν έβλεπες να διαβάσεις τους τίτλους αν και απαγορευόταν το κάπνισμα στο στούντιο(sorry αφεντικούλη αλλά νύχτα,παρεούλα,συζήτηση και τσιγάρο no αποκλειόταν!).
Ημεγαλύτερή μου όμως ευχαρίστηση ήταν το "σκρατς" που ακουγόταν από τους πολυπαιγμένους δίσκους.Μια δεύτερη μουσική πίσω απο τη μουσική!Εννοείται πως όλα τα κομμάτια ήταν και σε κασσέτες και φυλαγμένα στη δισκοθήκη του σταθμού όπου δεν κάναμε τίποτα απαγορευμένο από σεβασμό για τους θησαυρούς της!
Κι όταν το πρωί έφευγα,με την πόλη μόλις είχε αρχίσει να ξυπνάει,ένιωθα ξεκούραστη έχοντας στ'αυτιά μου τις πρώτες καλημέρες των "άγνωστων" φίλων που ήμασταν "μαζί" όλη νύχτα.Κι ήταν οι πιο γλυκές κι αληθινές καλημέρες μιας και μαζί τους μοιραζόμουν μια μεγάλη αγάπη.Τη μουσική.Χωρίς όρια και πρέπει.
Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά για όλες τις καλές αι κακές στιγμές που μοιραστήκαμε και σας αφιερώνω έναν αγαπημένο στίχο,όπως και τότε.
"Λύπη στα δυό,λύπη μισή,
Χαρά στα δυο,χαρά διπλή,
εμείς θα βρούμε υλικό
να φτιάξουμε αναμνήσεις.
Δημήτρης Μητροπάνος
Καλημέρα και μη ξεχνάς ε;Χαμογέλα και αγάπα,Ονειρέψου και ταξίδεψε με κάθε τρόπο.Ηζωή είναι μικρή για να χωράει αρνητικές σκέψεις.Σας φιλώ και θα μου λείψετε.Το βράδυ θα πάρω παρουσίες κι όσοι λείπουν.....να περνάνε όμορφα!!!


Απο την Κατερινα Μηνα