Ανέκδοτο: ηθικό δίδαγμα...

Μια φορά ένας πολύ φτωχός χωρικός είχε μόνο μια γουρουνίτσα η οποία σκάβοντας στον στάβλο του φτωχού έφερε στο φως ένα μεγάλο πιθάρι με χιλιάδες λίρες και ο φτωχός χωρικός έγινε πολύ πλούσιος. Σε ένδειξη αγάπης άφησε ελεύθερο το γουρούνι στο χωριό να κάνει ότι θέλει και πλήρωνε κάθε ζημιά. Κάποτε η γουρουνίτσα πέθανε και ο πάμπλουτος χωρικός πήγε στον παπά έτσι ώστε να της κάνει κηδεία όπως σε ανθρώπους και να την θάψει στον οικογενειακό του τάφο. Ο παπάς του είπε ότι αυτός δεν έχει πρόβλημα αρκεί να το διατάξει ο δεσπότης της περιοχής γιατί άμα το μάθει θα του δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα. Πάει λοιπόν στον δεσπότη και του λέει την ιστορία, αυτός εξοργίζεται και του λέει ντροπή σου να ζητάς τέτοιο πράγμα για μια γουρουνίτσα και θα πέσει φωτιά να μας κάψει από τον θεό. Ο πλούσιος όμως τον πλησιάζει και του λέει:






- Δέσποτα, το ζώο αυτό δεν ήταν τυχαίο αλλά 5 λεπτά προτού πεθάνει με ανθρώπινη φωνή μου είπε "από τις λίρες που βρήκες να βγάλεις 200 και να τις δώσεις στον σεβασμιότατο δέσποτά μας".






- Τι λες τέκνο μου αγαπητό, με θυμήθηκε και μένα η συχωρεμένη; απάντησε ο δεσπότης...