Ο μακροχρόνιος διακαής πόθος του Έλληνα που ακούει λαϊκή μουσική...
να ακούσει τα πρώτα ονόματα να τραγουδούν στην ίδια “πίστα”, το βράδυ της Δευτέρας (24/9) έγινε πραγματικότητα. Το γήπεδο του ΟΑΚΑ μετατράπηκε μέσα σε λίγα λεπτά σε ένα απέραντο νυχτερινό κέντρο που θα το ζήλευε ακόμα και ο μεγαλύτερος επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται σε αυτόν το χώρο. Από την έναρξη της συναυλίας σου δόθηκε αυτή η αίσθηση. Από τους καπνούς, τη μεγάλη εισαγωγή, τα video wall, τα μπαλέτα. Θα μου πεις ότι αυτά γίνονται και σε άλλες συναυλίες. Όμως, ο αέρας που απέπνεε εδώ ήταν καθαρά λαϊκός
Το Cosmo.gr βρέθηκε στη συναυλία για τα 20 χρόνια παρουσίας του Φοίβου στο ΟΑΚΑ. Η καψούρα έπιασε τέρμα όπως και οι παράφωνες τσιρίδες ενώ το "πάμε να δούμε τον τάδε καλλιτέχνη" ήταν κάτι παραπάνω από ολοφάνερο.
Τα All Star που πατούσαν πριν από 20 ακριβώς μέρες τα τερέν του Ολυμπιακού Σταδίου αντικαταστάθηκαν από τακούνια, μακριά χρωματιστά σατέν ρούχα, μπλε σατινέ σκιές και πολύ ντεκαπάζ. Τόσο ντεκαπάζ που η εσάνς του χημικού έκανε έντονη την παρουσία της στη μύτη σου. Η προσέλευση του κόσμου δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη αν σκεφτεί κανείς πως ήταν μόνο στο ένα μέρος του σταδίου και η αρένα δεν έπιανε τον αγωνιστικό χώρο αλλά μόνο το έξω κομμάτι. Ίσως η προσέλευση να ήταν μεγαλύτερη αν γινόταν κάποια άλλη χρονική στιγμή (π.χ στα 15 χρόνια Φοίβος) γιατί όσον αφορά τα ονόματα που τραγούδησαν χτες ήταν από τα μεγαλύτερα της νύχτας.
Επίσης, ο κόσμος που βρέθηκε εκεί κατά ένα μεγάλο ποσοστό ήταν φανερό πως δεν είχε ξαναπάει σε συναυλίες πέρα από αυτές των Πύξ Λαξ, για να δείξουμε ότι δεν είμαστε μόνο λαϊκές ψυχές αλλά και ροκ. Αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή που μπήκα στην αρένα. Και το flash back ήρθε από μόνο του. Πώς γίνεται στο φετινό Ejekt να ξεκινάς από πολύ πίσω και -χρησιμοποιώντας ευγένεια και χαμόγελο- να φτάνεις τρεις σειρές πριν τη σκηνή και εδώ χωρίς τόσο κόσμο να μην μπορείς να φτάσεις ούτε καν στην 5-6 σειρά.
Ο κόσμος που βρέθηκε εκεί κατά ένα μεγάλο ποσοστό ήταν φανερό πως δεν είχε ξαναπάει σε συναυλίες πέρα από αυτές των Πυξ Λαξ
Οι περισσότεροι είχαν σταθεί στο σημείο που είχαν επιλέξει και για προχωρήσεις έπρεπε να κάνεις ακροβατικά και δοκιμαστεί η ευλυγισία σου αφού ακόμα και για να φύγεις προς τα πίσω κανένας δεν κουνιόταν (ενώ υπήρχε χώρος). Ναι, όπως ακριβώς στα μπουζούκια που έχεις το τραπεζάκι σου και δεν κουνιέσαι. Μόνο που σε αυτήν την περίπτωση ήταν συναυλία. Στο ΟΑΚΑ, επαναλαμβάνω. Σε αυτό βέβαια υπήρξε λάθος από τους διοργανωτές αφού για να υπάρξει καμουφλάζ στη μη αναμενόμενη προσέλευση η σκηνή στήθηκε στη μέση του σταδίου με αποτέλεσμα ο κόσμος που ερχόταν στην αρένα να προχωρά πλαγίως και όχι ευθεία όπως στις υπόλοιπες συναυλίες. Άρα είχες αυτούς που πήγαιναν μπροστά, άλλους δεξιά και άλλους αριστερά. Α, είχες και αυτούς που είχαν φέρει στην αρένα καρεκλάκια για να κάτσουν λες δηλαδή και δεν υπήρχαν εισιτήρια για τις κερκίδες.
Για του λόγου το αληθές
Και περνάνε τα λεπτά και η συναυλία δεν ξεκινά
Η συναυλία καθυστέρησε 65 λεπτά έχοντας κουράσει ακόμα και τους πολύ fan του είδους. Μετά από την αντίστροφη μέτρηση, τους πλανήτες στα video wall, τον καπνό, τα μπαλέτα που ήταν κάτι μεταξύ Αιγύπτου και διαστήματος, η 'μούσα' του Φοίβου, Δέσποινα Βανδή έκανε θεαματική είσοδο με μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες που έπαιξε στο εξωτερικό, το "Γεια". Σε αυτό το σημείο ξεκινά η συναυλία με ονόματα, που όσοι δεν προλάβαμε το Eurobasket του '87 ήταν ένα δώρο που μας το χρώσταγε η ίδια η ζωή. Να ακούσουμε live Θάνο Καλλίρη, Διονύση Σχοινά, Μαντώ και Δημήτρη Κόκοτα (με το πέρασμα των ετών να είναι εμφανές στα μαλλιά του). Κάπου εκεί το ταξίδι στα 90s και η νοσταλγία πιο ανέμελων και αθώων περιόδων έφτασε στο τέλος του με την είσοδο του Tus. Και ευτυχώς που χρόνος περνάει και η εμφάνιση του Tus τελειώνει.
Με το που γίνεται αντιληπτό ότι ο επόμενος που θα ανέβει στη σκηνή είναι ο Νίνο, οι νεαρές θαυμάστριες ουρλιάζουν υστερικά σαν να μην υπάρχει αύριο. Η Έλλη Κοκκίνου που ακολούθησε, τραγούδησε μεταξύ των άλλων το "Ερωτεύτηκα" έχοντας για μπαλέτο άνδρες των ΜΑΤ προσπαθώντας ακόμα να καταλάβω ποιο ήταν το point του σκηνοθέτη και του χορογράφου.
Θάνος Πετρέλης και Πάνος Καλλίδης έκαναν το ΟΑΚΑ μια απέραντη πίστα γεμάτη από κυρίες και δεσποινίδες να λικνίζονται υπό τους ήχους των τσιφτετελιών. Κάπου εδώ όμως τα λόγια είναι περιττά. Με το που βγαίνει η Άντζελα Δημητρίου στη σκηνή γίνεται ένας χαμός από χειροκροτήματα τόσο από την αρένα όσο και από τις κερκίδες. Η Άντζελα απέδειξε πως παρά τα σκάνδαλα, ο κόσμος δεν παύει να την λατρεύει. Και ως μια λαίδη δε γινόταν το concept της εμφάνισή της να μην έχει σχέση με παπαράτσι και φωτογράφους.
Μετά την Άντζελα (όχι το χάος) ο Τσαουσόπουλος
Μετά από ένα χατ τρικ βαριών ζεϊμπέκικων κάνοντάς σε να σκεφτείς πως μετά από τη συναυλία θα πας σε ένα εφημερεύον φαρμακείο για αντικαταθλιπτικά, η μουσική σταματά και τα φώτα ανάβουν. Όχι, δεν βγήκε κάποιος τραγουδιστής αλλά ο Μιχάλης Τσαουσόπουλος ο οποίος άρχισε να παίζει τα γνωστά μπιτάκια που ακούγονται σε όλα τα κλαμπ και αν προσέξεις καλά δεν έχουν και πολλές διαφορές μεταξύ τους.
Μετά από λίγο αυτό το αρκετά δυσαρμονικό διάλειμμα ανέβηκε πάλι η Δέσποινα για κάνει την έναρξη του δεύτερου μέρους της συναυλίας με τους θαυμαστές της από κάτω να την αποθεώνουν. Σε αυτό το μέρος τραγούδησαν ξανά κάποιοι από το πρώτο ενώ εμφανίστηκαν για πρώτη φορά η Καίτη Γαρμπή, ο Γιώργος Μαζωνάκης, ο Αντώνης Ρέμος ο οποίος τραγούδησε ντουέτο με την Μαντώ και ο Βασίλης Καρράς με την Κωνσταντίνα.
Η φράση που επικρατεί “πάμε στο τάδε κέντρο να δούμε τον τάδε” επιβεβαιώθηκε περίτρανα αφού πέρα από τα ρεφρέν που ο πονεμένος ακροατής το τραγουδούσε ουρλιάζοντας και τεντώνοντας παράλληλα το ένα χέρι κατά τα άλλα συζητούσε για το πως πάνε τα γκομενικά του, τις νέες τάσεις της μόδας, από που βρήκε το stick με νέον και άλλες τέτοιες σοβαρές συζητήσεις.
Το μεγαλύτερο μέρος των παρεβρισκόμενων (τουλάχιστον στην αρένα) είχε το νου του να δει πως είναι εμφανισιακά παραδείγματος χάρη η Κωνσταντίνα παρά να την ακούσει. Και αυτό δεν έγινε μόνον σε έναν καλλιτέχνη αλλά στους περισσότερους.
Ο ήχος επίσης ήταν κακός αφού σε πολλά σημεία δεν άκουγες καν τους στίχους, δεν ξέρω αν τελικά ίσως να φταίει και ο ίδιος ο χώρος αφού στους Red Hot Chili Peppers επίσης υπήρξαν προβλήματα με τον ήχο.
Το συναυλιακό κομμάτι από πλευράς τραγουδιστών έκλεισε η Δέσποινα Βανδή με το τραγούδι "Σήμερα" τονίζοντας ότι θα πρέπει να δίνουμε σημασία στο τώρα γιατί ο χρόνος περνάει ενώ ευχαρίστησε τον Φοίβο για τα 16 χρόνια συνεργασίας τους.
Το μεγαλύτερο μέρος των παρεβρισκόμενων (τουλάχιστον στην αρένα) είχε το νου του να δει πως είναι εμφανισιακά παραδείγματος χάρη η Κωνσταντίνα παρά να την ακούσει
Και η ώρα της εμφάνισης του Φοίβου έφτασε. Μαζί με το παιδί του ευχαρίστησε τα άτομα που τον βοήθησαν και είναι δίπλα του μέχρι σήμερα κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στη Sony Music από όπου ξεκίνησε. Και ενώ το κεντρικό νόημα ήταν τα 20 χρόνια παρουσίας του Φοίβου στη δισκογραφία, όταν εκείνος μιλούσε οι περισσότεροι άρχισαν να αποχωρούν μαζικά, ίσως και επειδή η ώρα είχε πάει 00.30 αλλά και πάλι για 5 λεπτά καθυστέρηση δε νομίζω να χάθηκε και ο κόσμος.
Η κρίση πάντως φάνηκε και στη χτεσινή συναυλία από την όχι και τόσο μεγάλη προσέλευση του κόσμου. Οι καλλιτέχνες δεν βγάζουν στην ίδια συχνότητα δίσκους όπως παλιά και το δέσιμό τους με το κοινό δεν είναι και τόσο δυνατό με εξαίρεση βέβαια τα fan club τους. Επιπλέον, θα μπορούσε η συναυλία να μη γινόταν στο ΟΑΚΑ αλλά σε έναν μικρότερο χώρο και πιο "φιλικό" προς το λαϊκό κοινό που έσπευσε χτες να τους ακούσει. Ωστόσο, μια τέτοια συναυλία με όλα -σχεδόν- τα μεγάλα ονόματα μαζεμένα σίγουρα στους φίλους του λαϊκού τραγουδιού, θα μείνει στη μνήμη τους.
cosmo.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου