δισκοι απο τα παλια...

Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!

Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…

ΑΛΕΚΟΣ ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΗΣ - ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΤΡΑΣ
«ΝΟΜΙΖΕΙΣ» (MINOS MSM 775)

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και μέχρι το τέλος της ζωής του (1990), ο αξέχαστος Στράτος Διονυσίου επέλεγε να συνεργάζεται μόνο με ένα συνθέτη στους προσωπικούς του δίσκους. Έτσι, τον Απρίλιο του 1989 κυκλοφορεί το «Νομίζεις» σε μουσική του Αλέκου Χρυσοβέργη και στίχους του Σπύρου Γιατρά, ένα «δίδυμο» που και παλαιότερα είχε γράψει μεγάλες επιτυχίες για τον λαϊκό ερμηνευτή («Όλα είναι δανεικά», «Της γυναίκας η καρδιά» κ.α.), αλλά ουδέποτε είχε κάνει ολοκληρωμένη δουλειά μαζί του.
Το άλμπουμ κινείται στο γνωστό κλίμα που είχε καθιερώσει ο Διονυσίου. Γνήσια λαϊκά τραγούδια που μιλάνε για τον έρωτα και προορισμένα «αυστηρά» για πίστα νυχτερινού κέντρου, τα οποία «αγκαλιάστηκαν» από το κοινό καθώς οι πωλήσεις ξεπεράσανε τις 100.000 αντίτυπα. Κάποια από αυτά ακούγονται και τραγουδιούνται ακόμη και σήμερα, όπως το ομότιτλο, το «Καλύτερα μαζί σου και τρελός» και το «Μας υποχρέωσες» που αποτελούνε και τις μεγαλύτερες επιτυχίες του εν λόγω δίσκου.

Από εκεί και πέρα, ακούστηκαν αρκετά εκείνη την εποχή και τα «Θέλω να πηγαίνω να πηγαίνω» και «Όλα για όλα δικά σου», ωστόσο προσωπικά πιστεύω ότι το καλύτερο τραγούδι του άλμπουμ είναι το «διονυσιακό» ζεϊμπέκικο «Τι αχαριστία Θεέ μου». Η σχεδόν a capella είσοδος του Στράτου στο κομμάτι, είναι μάθημα ερμηνείας για τους νέους λαϊκούς τραγουδιστές. Επίσης, υπάρχει και το «Πού πας χωρίς εμένα» που θυμίζει λίγο το «Άνθρωπος είσαι και λυγάς» του Τάκη Μουσαφίρη που ένα χρόνο πριν αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του δίσκου «Εγώ ο ξένος»…
Στο «Νομίζεις» ο Διονυσίου εγκαινιάζει τη δισκογραφική συνεργασία του με την Κική Λουκά ως παρτενέρ του, μετά από την πολύχρονη παρουσία της Μαρίνας Βλαχάκη στο πλευρό του στις δεύτερες φωνές. Δυστυχώς, ο πρόωρος και ξαφνικός θάνατός του ένα χρόνο μετά δεν επέτρεψε σ’ αυτή τη συνεργασία να μακροημερεύσει…
Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Στο οπισθόφυλλο υπάρχουν φωτογραφίες των συντελεστών.
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Νομίζεις
02) Καλύτερα μαζί σου και τρελός
03) Μας υποχρέωσες
04) Εγώ τον πόνο τον τραγούδησα
05) Τι αχαριστία Θεέ μου
06) Ποιος σ’ αγαπάει
07) Θέλω να πηγαίνω-να πηγαίνω
08) Όλα για όλα δικά σου
09) Πού πας χωρίς εμένα
10) Αλίμονό μου
11) Ντροπή
12) Τι να φοβηθούμε (ντουέτο με την Κική Λουκά)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
«ΒΡΑΔΙΑΖΕΙ…» (ΜΒΙ 10564)

Τον Οκτώβριο του 1992 κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία ένα άλμπουμ που οι φίλοι του καλού λαϊκού τραγουδιού περιμένανε με μεγάλη ανυπομονησία. Ο Στέλιος Καζαντζίδης ξανασυναντά δισκογραφικά τον Χρήστο Νικολόπουλο έπειτα από 17 (κι όχι 16 όπως λανθασμένα σημειώνεται στο εξώφυλλο) ολόκληρα χρόνια και το θρυλικό «Υπάρχω» κι ενώ είχαν μεσολαβήσει πολλά. Μεταξύ άλλων, η δωδεκάχρονη «σιωπή» του μεγάλου λαϊκού ερμηνευτή και οι πρώτες «κόντρες» του με τον συνθέτη και κουμπάρο του…
Οι όποιες διαφορές τους φάνηκε να έχουν λυθεί κι έτσι ετοίμασαν το «Βραδιάζει», δίνοντας την εντύπωση ότι οι παλιές καλές ημέρες θα ξαναζωντάνευαν. Φευ, όλοι θυμόμαστε με πίκρα τα όσα ακολούθησαν μεταξύ τους και τις βαριές κουβέντες που ξεστόμισε ο Καζαντζίδης εναντίον του καλλιτεχνικού «παιδιού» του λίγο πριν φύγει από τη ζωή…

Ας επικεντρωθούμε όμως στο μουσικό μέρος της συνεργασίας τους. Ο Νικολόπουλος γράφει έντεκα καινούργια τραγούδια με στίχους της Σώτιας Τσώτου και της Τασούλας Θωμαΐδου, αλλά βγάζει από το συρτάρι του και δύο με στίχους του Πυθαγόρα που προορίζονταν για τον «Στελάρα» από το 1977 και με αφορμή την προετοιμασία του δίσκου «Γύφτος λαός» που δεν ηχογραφήθηκε ποτέ.
Πρόκειται κατ’ αρχήν για τη «Νέα Ιωνία», η οποία ήταν έτοιμη από το 1975 και μάλιστα ο Καζαντζίδης την τραγούδησε ζωντανά στο σπίτι του στιχουργού στο τέλος της τηλεοπτικής εκπομπής «Λαϊκό τραγούδι» που προβλήθηκε στην ΕΡΤ τον Ιανουάριο του 1976 με αφορμή την παρουσίαση του «Υπάρχω».
Εν συνεχεία, πάμε στα «Μακρόνησα» που με διαφορετική μουσική (πάλι του Νικολόπουλου) και τίτλο «Και μας έλεγε το κύμα» είχε πρωτοηχογραφήσει η Χάρις Αλεξίου το 1984 στο άλμπουμ «Εμφύλιος έρωτας». Ακούγοντάς τα με τον Καζαντζίδη, δε μπορούμε να μη σκεφτούμε πώς θα τα έλεγε το 1977 αν κυκλοφορούσε τότε ο «Γύφτος λαός»…
Ο κόσμος ανταποκρίθηκε και το «Βραδιάζει» ξεπέρασε σε πωλήσεις τις 60.000 αντίτυπα. Το ομότιτλο κομμάτι θεωρείται πλέον κλασικό και παίζεται και τραγουδιέται παντού, αλλά το εισαγωγικό «Αμάν» με την τεράστια φωνή του Στέλιου να ξεχύνεται στα πρώτα δευτερόλεπτα σε αφήνει «κάγκελο»…
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν το «Για τα παιδιά» που όπως σημειώνει στο οπισθόφυλλο ο ερμηνευτής ήθελε πάντα να πει ένα τραγούδι γι’ αυτά και να τους το αφιερώσει (συμμετέχει η χορωδία νέων του δήμου Βύρωνα), το «Ζωή μικρή» και το «Γυρεύω μια καρδιά» που αξίζουν πολλά…
Στο εσώφυλλο του άλμπουμ, υπάρχει ένα φωτογραφικό άλμπουμ από τη συνεργασία Καζαντζίδη – Νικολόπουλου επί σκηνής στη δεκαετία του ’60 κι αναλυτικό ιστορικό της κοινής πορείας τους από τον Νίκο Τζανιδάκη, παραγωγό του δίσκου. Δυστυχώς, η ευχή του «να μη χωρίσουν ποτέ πια» δεν έπιασε τόπο και καλύτερα να ξεχάσουμε τα όσα ακολούθησαν…
Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο του συνθέτη με ηχολήπτη τον Βαγγέλη Καλαρά, ενώ τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Κώστας Γανωσέλης. Στις δεύτερες φωνές ακούγονται ο ίδιος ο Νικολόπουλος, η Άντρη Κωνσταντίνου και η Γιούλη Τσίρου.
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Αμάν (Σ. Τσώτου)
02) Ζωή μικρή (Τ. Θωμαϊδου)
03) Εγώ και ο καημός (Σ. Τσώτου)
04) Γυρεύω μια καρδιά (Τ. Θωμαϊδου)
05) Θα σε θυμάμαι (Σ. Τσώτου)
06) Για τα παιδιά (Σ. Τσώτου)
07) Νέα Ιωνία (Πυθαγόρα)
08) Βραδιάζει (Σ. Τσώτου)
09) Να ‘ρθεις ξανά (Τ. Θωμαϊδου)
10) Θα φύγω (Σ. Τσώτου)
11) Είμαι τραγούδι (Τ. Θωμαϊδου)
12) Δε συγχωρώ (Σ. Τσώτου)
13) Μακρόνησα (Πυθαγόρα)