ΕΛΕΝΑ ΜΕΤΑΞΑ & ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ - "Μ ΑΓΑΠΑΣ"

Η Έλενα Μεταξά, μετά την μεγάλη επιτυχία «Μ'ένα σου φιλί», επιστρέφει με ένα ντουέτο - έκπληξη!

Μαζί με τον Γιώργο Τσαλίκη μας τραγουδούν «Μ'Αγαπάς»....

Σε στίχους / μουσική & παραγωγή MASTER TEMPO / Κωνσταντίνος Παντζής,
το ντουέτο Έλενας & Γιώργου θα γίνει ένα από τα μεγαλύτερα hit του 2011...

Κυκλοφορεί από τη Digital Ray records.

Πληροφορίες
Πάνος Ταχματζίδης
            6999 956999      

Απίστευτο! Προσλαμβάνουν μόνο γυναίκες οδηγούς

Αν είστε άντρας και  θέλετε να δουλέψετε ως οδηγός λεωφορείου,αν μένετε στο Μπουένος Άιρες καλά θα κάνετε να μην βιαστείτε να βγάλετε δίπλωμα για λεωφορείο γιατί δε θα σας χρησιμεύσει.

Στη λεωφορειακή γραμμή Βίνσεντ-Λόπεζ σε πόλη που βρίσκεται κοντά στο Μπουένος Άιρες οι άντρες έχουν κριθεί ακατάλληλοι οδηγοί για τα λεωφορεία  και απορρίπτονται ακόμα και όταν έχουν μέσο.

Ναι καλά διαβάσατε! Στην συγκεκριμένη πόλη προσλαμβάνουν μόνο γυναίκες. Η προτίμηση προς τις γυναίκες οφείλεται στο γεγονός πως είναι πιο προσεκτικές και μεταφέρουν τα παιδιά και τους ηλικιωμένους με μεγαλύτερη ασφάλεια.

πηγη:star.gr

ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΑΡΔΗΣ....βιογραφικο!

Γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου του 1948 στην Αθήνα. Στα εφηβικά του χρόνια μαζί με φίλους δημιούργησε ένα συγκρότημα, τους "VICKINGS".

Από τα είκοσι ως τα τριάντα του χρόνια δουλεύει στην Πλάκα ως μουσικός σε διάφορες μπουάτ, δίπλα σε καταξιωμένους συναδέλφους, συνθέτες και τραγουδιστές, όπως τους: Χρήστο Νικολόπουλο, Δήμο Μούτση, Χαρούλα Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Πάριο, Μανώλη Μητσιά, Δήμητρα Γαλάνη, Βίκυ Μοσχολιού, Αντώνη Καλογιάννη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου κ.α. Παράλληλα, εκείνη την δεκαετία, γράφει τραγούδια που δειλά-δειλά τα παρουσιάζει σε συναδέλφους.

Το 1973 παίρνει μέρος σ' ένα διαγωνισμό που είχε διοργανώσει μια δισκογρα-φική εταιρεία κι ένα μεγάλο περιοδικό ποικίλης ύλης, που έψαχναν για νέο αίμα στον χώρο του λαϊκού τραγουδιού. Στέλνει ένα τραγούδι του και κερδίζει το δεύτερο βραβείο. Το ερμήνευσε ο Γιώργος Νταλάρας.

Το 1976 παρουσιάζει έναν ολόκληρο δίσκο με τραγούδια δικά του, στον οποίο τραγουδά κι ο ίδιος, με τον γενικό τίτλο "ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΙ".

Το 1978 αρχίζει πλέον να εμφανίζεται συχνότερα το όνομα του σε δίσκους και συνεργάζεται, ως συνθέτης πλέον, με επώνυμους άλλα και νέους καλλιτέχνες. Όπως με το Γιάννη Πουλόπουλο ("θέλω Να Μ' αγαπάς"), με το Γιάννη Πάριο("Αχ Αγάπη", "Σου Γράφω Ένα Γράμμα", "Δε θα Χωρίσουμε Ποτέ"), με τη Δή-μητρα Γαλάνη ("Μ' αγαπούσες θυμάμαι"), με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου("Φεύγουν Καράβια Στο Γυαλό" με τον Bob Dylan), με τον Γιώργο Νταλάρα("Κάτω Απ' Την Κληματαριά"), με την Χαρούλα Αλεξίου ("Ξημερώνει", που περιέχει και το "Φεύγω"), με τον Ηλία Κλωναρίδη ("θάλασσες"), με τονΜανώλη Λιδάκη ("Κουράστηκα Να Υποκρίνομαι") με την Πίτσα Παπαδοπού-λου ("Άνευ Όρων"- όλη την δουλειά με επιτυχία το "Μη Μιλάς"), με τονΜανώλη Μητσιά ("θ' αναζητάς"), με την Χριστίνα Μαραγκόζη ("θα Προχωράμε Μα-ζί", "Χάνομαι", "Λικεράκι"), με τον Μανώλη Αγγελόπουλο("Την Βαρέθηκε Η Ψυχή Μου"), με τους Κατσιμίχα και με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα ("Συγκάτοι-κοι Είμαστε Όλοι Στην Τρέλλα"), καθώς και με τονΔήμο Μούτση και την Ελένη Δήμου, την Λιζέτα Νικολάου, την Ελένη Βιτάλη, τον Χαράλαμπο Γαργανουράκη και τον Γιώργο Γερολυμάτο.

Επίσης συνεργάζεται και με στιχουργούς που έχουν δώσει πολλά στο Ελληνικό τραγούδι όπως οι: Κώστας Τριπολίτης, Αντώνης Ανδρικάκης, Πάνος Φαλάρας, Σαράντης Αλιβιζάτος, Μάνος Ελευθερίου και Λευτέρης Παπαδόπουλος.

Τα ελληνικά eighties. Η παρεξηγημένη δεκαετία του τραγουδιού

Σήμερα, όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες στρέφονται στη δεκαετία του ’80 μέσω των live, των επανεκδόσεων και των επανεκτελέσεων. Για όσους κουβαλούν μέσα τους ένα κομμάτι των κατασυκοφαντημένων eighties, η επιστροφή σ’ αυτά συνιστά μια δικαίωση. Αλλά γιατί η δεκαετία εκείνη συνεχίζει βασανιστικά να μας αφορά;

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΔΙΦΩΝΟ)

Η δεκαετία που δεν υπήρξε ποτέ

Για πολλούς, η δεκαετία του ’80 είναι ένας εφιάλτης που πασχίζουν να ξεχάσουν. Λίγο τα στενά μπλου-τζιν και οι τόνοι λακ… λίγο ο λαϊκισμός και οι διαψεύσεις… λίγο οι μεγάλες πίστες και οι αλήστου μνήμης βιντεοταινίες… αναμφισβήτητα κάποιοι έχουν τους λόγους τους να κοιτάνε αφ’ υψηλού εκείνα τα χρόνια. Κάποιοι άλλοι όμως παραμένουμε νοσταλγοί μιας δεκαετίας που περιείχε πολλά περισσότερα απ’ όσα μπορέσαμε να συγκρατήσουμε και να καταλάβουμε. Τότε που μεγαλώναμε με Θέατρο της Δευτέρας και Στρουμφάκια, με Κάμπινγκ και Μουσικό Καλειδοσκόπιο, με Φρουτοπία και Ιππότη της Ασφάλτου, με Θέατρο Σκιών και Λιλιπούπολη. Χωρίς sms, χωρίς facebook, χωρίς chat. Ευτυχώς. Ακούγοντας πειρατικό ραδιόφωνο οι πιο ψαγμένοι, με τσακωμούς για τους Duran Duran και τους Wham οι mainstream, με βόλτες στη Barbarella οι νυχτόβιοι.

Όπως και ευρύτερα, έτσι και στο πεδίο της μουσικής, τα ελληνικά eighties έχουν καταγραφεί ως περίπου η δεκαετία που ποτέ δεν υπήρξε. Εάν τα ’60s ήταν το έντεχνο-λαϊκό των Θεοδωράκη και Χατζιδάκι, εάν τα ’70s ήταν το πολιτικό τραγούδι, εάν τα ’90s ήταν το «έντεχνο», εάν η αυγή του 21ου αιώνα είναι το έθνικ, η κάτι-σαν-Φάμελλος ροκ μπαλάντα και ο αγγλικός στίχος, τότε τι αλήθεια υπήρξαν τα ’80s; Για τους περισσότερους, μια καρικατούρα. Υπάρχουν δύο λόγοι γι’ αυτό: πρώτον, γιατί πράγματι τα ’80s περιείχαν σπέρματα παρακμής και κιτς, και δεύτερον, γιατί το σβήσιμο της μνήμης υπήρξε προϋπόθεση για μια πιο ομαλή μετάβαση στο ναρκισσισμό και την καταναλωτική νιρβάνα των 1990s. Όπως το άστρο που φτάνει στη μέγιστη λαμπρότητά του πριν καταστραφεί ολοκληρωτικά, η δεκαετία του ’80 αποτέλεσε την κορύφωση της καλλιτεχνικής και αισθητικής πρωτοπορίας, πριν παραδοθεί στην ήττα που η ίδια διαλεκτικά εγκυμονούσε. Όχι απλά υπήρξε η δεκαετία του ’80, αλλά και συνιστά μοναδική περίοδο στην ιστορία του τραγουδιού.

Όταν άνθιζαν όλα τα λουλούδια

Οι τραγουδοποιοί
Τα ελληνικά eighties μας αφορούν κυρίως λόγω της ασύλληπτης πολυμορφίας τους που επέτρεψε την άνθιση των πιο αντιφατικών και πρωτότυπων ρευμάτων. Τότε γεννιέται το ρεύμα των «τραγουδοποιών», ο στυλοβάτης του λεγόμενου «έντεχνου». Πρωτεργάτης του ρεύματος είναι ο Βαγγέλης Γερμανός και τα ιστορικά Μπαράκια του. Όμως το μεγάλο «μπαμ» γίνεται με τους Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα στα Ζεστά Ποτά, τον χαρακτηριστικότερο ίσως δίσκο όλης της δεκαετίας. Με το Χαράτσι, ο εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος Νίκος Παπάζογλου προτείνει ένα χαμηλόφωνο νέο-λαϊκό ύφος. Νέοι, ταλαντούχοι δημιουργοί ξεπηδούν σε μια εποχή όπου όλα επιτρέπονται. Ενδεικτικά: Βασίλης Καζούλης (Μπλε μωρό), Νίκος Ζιώγαλας (Τζάμπο), Διονύσης Τσακνής (Τρίτο μάτι, Φταίνε τα τραγούδια), Βασίλης Νικολαΐδης (Οδός Σανταρόζα), Σταύρος Παπασταύρου (Το πίσω δωμάτιο), Φοίβος Δεληβοριάς (Παρέλαση) και Σωκράτης Μάλαμας (Ασπρόμαυρες Ιστορίες).

Το ρεύμα της έντεχνης μπαλάντας εμπλουτίζεται και από δημιουργούς γένους θηλυκού, οι οποίες πρωτοεμφανίζονται ως ερμηνεύτριες. Η Αρλέτα προσφέρει Ένα καπέλο με τραγούδια, πριν τα Περίπου και Τσάι Γιασεμιού όπου συνεργάζεται με τον Λάκη Παπαδόπουλο και τη Μαριανίνα Κριεζή. Η Αφροδίτη Μάνου ερμηνεύει την Απόπειρα προτού γράψει την Νυχτερινή Εκπομπή, η Μελίνα Τανάγρη ταξιδεύει στον Τεσσαρακοστό Παράλληλο και «μπερδεύεται γλυκά» στα δικά της τραγούδια, και η Ελένη Βιτάλη στρέφει τη ματιά της στο Απέναντι Μπαλκόνι. Οι παλαιότεροι τραγουδοποιοί ακολουθούν πιστά. Ο Διονύσης Σαββόπουλος γράφει τα αξεπέραστα Τραπεζάκια Έξω και το αμφιλεγόμενο Κούρεμα, ενώ βάζει το τραγούδι στους τηλεοπτικούς δέκτες με το θρυλικό Ζήτω το ελληνικό τραγούδι. Ο Δήμος Μούτσης συνεργάζεται με τον Κώστα Τριπολίτη στο Φράγμα, προτού στραφεί στους δικούς του στίχους με το Ενέχυρο και το Να! Και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης παγιώνει το χαρακτηριστικό του ύφος στη Χαμηλή Πτήση και στα Τραγούδια για Κακά Παιδιά κάνοντας Πάρτυ στη Βουλιαγμένη.

Οι συνθέτες
Πλάι στο νέο αίμα, η δεκαετία του ’80 μπορεί να καυχιέται για μερικές από τις ωριμότερες καταθέσεις των μεγάλων συνθετών. Ο Μίκης Θεοδωράκης καταθέτει σύγχρονους προβληματισμούς στους κύκλους τραγουδιών Χαιρετισμοί, Ραντάρ, Επιβάτης και Μήπως ζούμε σ’ άλλη χώρα;. Ο Μάνος Χατζιδάκις εξελίσσει την τέχνη του με έργα όπως Η εποχή της Μελισσάνθης, Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς, Σκοτεινή Μητέρα και Χειμωνιάτικος ήλιος. Το ίδιο κάνει και ο Γιάννης Μαρκόπουλος: Τολμηρή Επικοινωνία, Ορίζοντες, Οροπέδιο, Παράθυρο στη Μεσόγειο, και πάνω απ’ όλα το Ρεπορτάζ είναι δίσκοι που διατηρούν ακέραια τη διαχρονικότητά τους. Ο Νίκος Μαμαγκάκης εκδίδει τα Κέντρο Διερχομένων και Του Έρωτα και του Πάθους ενώ ο Νότης Μαυρουδής συνεχίζει τη έντονα λυρική του δημιουργία με τους δίσκους Στην όχθη της καρδιάς μου, Έρως Ανίκατε Μάχαν και Κάπου Ανατολικοδυτικά.

Επίσης, ο Σταύρος Κουγιουμτζής εκδίδει εξαιρετικούς αλλά αδίκως ξεχασμένους κύκλους τραγουδιών: Μικραίνει ο κόσμος, Τα νυχτέρια μας, Τρελοί και άγγελοι. Ο Θάνος Μικρούτσικος, με πρόσφατη την επιτυχία του Σταυρού του Νότου, καταθέτει κομβικά έργα: Εμπάργκο, Ο Γέρος της Αλεξάνδρειας, Όλα από χέρι καμένα, και το αριστουργηματικό Όσο κρατάει ένας καφές με τη φωνή του Διονύση Θεοδόση. Ο Μάνος Λοΐζος εκδίδει το Για μια μέρα ζωής, ενώ μετά τον θάνατό του κυκλοφορούν τα Γράμματα στην αγαπημένη. Ο Γιάννης Σπανός δίνει μεγάλα τραγούδια στην Άλκηστη Πρωτοψάλτη (Έξοδος Κινδύνου) και την Τάνια Τσανακλίδου (Φίλε, Της Βροχής και της Νύχτας) και ο Ηλίας Ανδριόπουλος αναδεικνύει την έντεχνη πλευρά της Σωτηρίας Μπέλλου με τα μνημειώδη Λαϊκά Προάστια και τις Ξένες Πόρτες, μελοποιώντας τους Προσανατολισμούς του Ελύτη.

Στη δεκαετία αυτή, νέοι συνθέτες κάνουν δυναμικά την εμφάνισή τους. Ο Νίκος Ξυδάκης, μετά την Εκδίκηση της Γυφτιάς και Τα Δήθεν, ξεδιπλώνει την τέχνη του στους δίσκους Πρώτο βράδυ στην Αθήνα, Κοντά στη δόξα μια στιγμή και Κάιρο-Ναύπλιο-Χαρτούμ. Ο Γιώργος Σταυριανός εισάγει έναν πρωτοφανή λυρισμό με την Έρημη Πόλη και τους Φόβους του Μεσημεριού, με όχημα τη φωνή της Μαρίας Δημητριάδη. Συναντάμε επίσης τους Σπύρο Βλασσόπουλο (Σαπφώ, σε μετάφραση Σωτήρη Κακίση), Τάσο Γκρους (Μορφές), Σταμάτη Σπανουδάκη (Κοντραμπάντο), Κώστα Καλδάρα (Νυχτερινή Κυβέρνηση), Νίκο Κυπουργό (Rom) και Δημήτρη Παπαδημητρίου (Ρεβάνς). Εντωμεταξύ, η Ελένη Καραΐνδρου αρχίζει τη γόνιμη συνεργασία της με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο (Ταξίδι στα Κύθηρα, Μελισσοκόμος, Τοπίο στην Ομίχλη). Αλλά ο χαρακτηριστικότερος νέος συνθέτης των 1980s είναι αναμφισβήτητα ο Σταμάτης Κραουνάκης, με τα πρωτοποριακά Σκουριασμένα Χείλη, το λησμονημένο Σαριμπιντάμ με τη Χριστιάννα, και τα υπόλοιπα δώρα της συνεργασίας του με την Λίνα Νικολακοπούλου (Κανονικά, Κυκλοφορώ κι Οπλοφορώ, Μαμά γερνάω).

Ροκάδες, γκρουπ και πρωτοπορία
Στην πανσπερμία ήχων και μηνυμάτων των 1980s, το ροκ βρίσκει γόνιμο έδαφος για να καλλιεργηθεί. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου (Φοβάμαι, Διαίρεση, Χαιρετίσματα, Χορεύω) γίνεται αντικείμενο λατρείας σε γήπεδα και σύνθημα στο στόμα της νεολαίας. Νέα συγκροτήματα, όπως οι Τρύπες με τον Γιάννη Αγγελάκα, οι Τερμίτες με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, και φυσικά οι Απροσάρμοστοι με τον Παύλο Σιδηρόπουλο ξαναγράφουν την ιστορία της ελληνικής ροκ. Sharp Ties, Last Drive, Magic de Spell, Λάκης Παπαδόπουλος, Μωρά στη Φωτιά, η λίστα είναι ατέλειωτη. Και ο Νικόλας Άσιμος (Ο Ξαναπές, Το φανάρι του Διογένη) με τις παράνομες κασέτες του δίνει το δικό του, άνισο αγώνα με τους μηχανισμούς του καθεστώτος και τα φαντάσματα του μυαλού του.

Tα eighties είναι η τελευταία αναλαμπή της συλλογικότητας, δηλαδή των συγκροτημάτων. Οι Χειμερινοί Κολυμβητές (Από το Πάρκο στη Μυροβόλο, Μ’ αγαπάς;) με προεξάρχοντα τον Αργύρη Μπακιρτζή εισάγουν το δικό τους ιδιόμορφο ήχο που αντλεί από την παράδοση και τη μελαγχολία της ελληνικής επαρχίας. Από την κοινή μήτρα μιας παρέας, οι Φατμέ με τον «άσωτο υιό» Νίκο Πορτοκάλογλου «βγαίνουν από το τούνελ» προσφέροντας δείγματα μιας ορμητικής ροκ μπαλάντας και οι Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω (Οι κακές μας πράξεις, Τα Παροίνια) τραγουδούν παιχνιδιάρικα το λυρισμό με φυσικά όργανα. Οι Μουσικές Ταξιαρχίες (Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν) του ανεπανάληπτου Τζίμη Πανούση παίζουν μόνοι τους στο γήπεδο της ροκ σάτιρας ενώ από τους Λαθρεπιβάτες (Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε) ανατέλλει το άστρο του Παντελή Θαλασσινού. Τέλος, οι Ξέμπαρκοι καταθέτουν στο s/s Ionion 1934 τη δική τους σκοτεινή ματιά στον Νίκο Καββαδία.

Μια σημαντική προσφορά των ελληνικών eighties είναι η επιστροφή της παραδοσιακής μουσικής στο κυρίως σώμα της εγχώριας μουσικής σκηνής. Η διαχείριση της παράδοσης από τα μαύρα χρόνια της επταετίας 1967-1974 ως εργαλείο προώθησης της χουντικής αισθητικής είχε φυσιολογικά οδηγήσει στην υποχώρησή της. Χάρις σε προχωρημένα σχήματα όπως οι Δυνάμεις του Αιγαίου, η παράδοση νομιμοποιείται ξανά. Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων (Μοιρολόγια, Ο έρωτας στην Κρήτη είναι μελαγχολικός) κάνει τα πρώτα του δειλά βήματα ενώ ο Γιάννης Πάριος ερμηνεύει τα Νησιώτικα γνωρίζοντας πρωτοφανή λαϊκή αποδοχή.

Παράλληλα με την παράδοση, στα χρόνια του ’80 δίδεται ζωτικός χώρος για την άνθιση μιας εγχώριας μουσικής πρωτοπορίας. Πρωθιέρεια αναδεικνύεται η Λένα Πλάτωνος με τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς της στο θρυλικό Σαμποτάζ και στα έργα Καρυωτάκης, Μάσκες Ηλίου, Η Ηχώ και τα λάθη της, Γκάλοπ και Λεπιδόπτερα. Στην πρωτοπορία εντάσσεται και ο Μιχάλης Γρηγορίου που μελοποιεί μεγάλους ποιητές στα έργα Η αγάπη είναι ο φόβος και Ο Οδυσσέας στο ποτάμι. Ο Κυριάκος Σφέτσας συνοδεύει την σπαρακτική Κατερίνα Γώγου Στο Δρόμο. Και στα τέλη της δεκαετίας εμφανίζεται ο Μικρός αδερφός, η πρώτη προσωπική δουλειά του πολύπλευρου Μιχάλη Σιγανίδη.

Ρεμπέτες και λαϊκοί
Ένα από τα χαρακτηριστικότερα ρεύματα στη μουσική σκηνή των 1980s είναι η αναβίωση του ρεμπέτικου. Πυρήνας αυτής της αναβίωσης είναι οι κομπανίες. Στην Οπισθοδρομική Κομπανία κάνει τα πρώτα της βήματα η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ενώ η Ρεμπέτικη Κομπανία και η Αθηναϊκή Κομπανία βουτάν στα βαθιά της ρεμπέτικης και λαϊκής μυθολογίας. Ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδά τα Ρεμπέτικα της Κατοχής ενώ ο Σταύρος Ξαρχάκος καταθέτει το ιστορικό Ρεμπέτικο από την ομώνυμη ταινία του Κώστα Φέρρη.

Η περίοδος που εξετάζουμε τροφοδότησε και την τελευταία αναλαμπή του λαϊκού τραγουδιού. Στη δύση της εμφανίζεται ο Βαγγέλης Κορακάκης με το δίσκο Οι Άρχοντες εγκαινιάζοντας μια πορεία αυθεντικής λαϊκής δημιουργίας. Έχοντας πίσω του την επιτυχημένη συνεργασία με τον Στέλιο Καζαντζίδη, ο Χρήστος Νικολόπουλος επενδύει με τις μελωδίες του το λόγο του Μανώλη Ρασούλη: Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει, Παίξε Χρήστο επειγόντως, Όλοι δικοί μας είμαστε. Ο Ρασούλης συνεργάζεται και με τον Πέτρο Βαγιόπουλο στο Πότε Βούδας, πότε Κούδας, ο Νικολόπουλος γράφει τον επίλογο της λαϊκής Χαρούλας με το Η Νύχτα θέλει έρωτα, ο Άκης Πάνου ολοκληρώνει τη δισκογραφία του με το Θέλω να τα πω, ενώ ο Μίκης Θεοδωράκης γράφει τα αξεπέραστα Πικροσάββατα. Νέες δυνάμεις όπως τα Παιδιά από την Πάτρα εντάσσονται σε ένα νεολαϊκό ρεύμα, με μεγάλη πανελλήνια απήχηση. Τέλος, μεγάλες φωνές όπως η Γλυκερία (Όμορφη Νύχτα) και η Ελένη Βιτάλη (Χορέψτε γιατί χανόμαστε) καθιερώνονται ηχογραφώντας ζωντανά παλιές λαϊκές επιτυχίες.

…και ο αντίλογος

Ο μουσικός πλούτος, ψήγματα του οποίου παρουσιάστηκαν στην προηγούμενη ενότητα, καθιστά ακόμα πιο αινιγματικό το σβήσιμο των 1980s. Ευθύνη φέρουν οι μεγάλοι συνθέτες που ένιωσαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τους ίδιους και με την υποδοχή του έργου τους. Σαν συνεννοημένοι, έσβησαν από τα βιογραφικά, τις συναυλίες και τις συνεντεύξεις τους ό,τι έκαναν τη συγκεκριμένη δεκαετία. Πάρτε έναν-έναν τους μεγάλους συνθέτες και δείτε τι έβγαλαν στα eighties και πως αντιμετώπισαν μετά αυτό το έργο· περίπου ως παιδική ασθένεια. Το ίδιο ισχύει και για τους ερμηνευτές. Η Χαρούλα έγινε Χάρις, και το κοινό κλήθηκε να ακολουθήσει τη μετάβαση στο εκσυγχρονιστικό όνειρο.

Βεβαίως, δεν υπήρξαν όλα ρόδινα στα ελληνικά eighties· το αντίθετο. Μέσα στα σπλάχνα της, κείνη η δεκαετία έκρυβε τερατογενέσεις. Από τη μία, έχουμε τα λεγόμενα «ποπάκια». Η Άννα Βίσση οπισθοχωρεί από τον Κουγιουμτζή στον Καρβέλα ενώ ο Ανδρέας Μικρούτσικος εγκαταλείπει οριστικά τις αναζητήσεις του Να ’μαστε πάλι εδώ Αντρέα. Παράλληλα, μια σειρά αμφιλεγόμενων καλλιτεχνών αναδεικνύεται στο χώρο της ελαφριάς ποπ: από τον συμπαθή Γιάννη Γιοκαρίνη ως τον σατιρικό Γιάννη Μηλιώκα και από τον Κώστα Μπίγαλη και τον Μιχάλη Ρακιντζή ως τον Κώστα Χαριτοδιπλωμένο. Απ’ αυτά τα «βαθιά 1980s» δεν έλειψε το ταλέντο, αλλά το όραμα.

Από την άλλη, έχουμε την άνοδο ενός ευτελούς είδους νυχτερινής διασκέδασης στις «μεγάλες πίστες», ενός λαϊκό-ποπ τραγουδιού με χαρακτηριστικότερους εκπρόσωπους τον Λευτέρη Πανταζή και την Άντζελα Δημητρίου. Αυτό το ρεύμα συνιστά ίσως τη μαζικότερη προσπάθεια εκχυδαϊσμού του νεότερου ελληνικού λαϊκού πολιτισμού. Όπως λέει και ο Μανώλης Ρασούλης για τα 1980s, «στην Ελλάδα έγινε η μεγαλύτερη πολιτιστική αντεπανάσταση που υπήρξε ποτέ». Διόλου τυχαία, ο Νταλάρας κλείνει τη δεκαετία - που σημαδεύεται από την εμπορική επιτυχία των Latin του - τραγουδώντας «Μη μιλάς, μη γελάς, κινδυνεύει η Ελλάς». Τι γέννησε, όμως, και τι επηρέασε τη μουσική παραγωγή του ’80, με τα καλά και τα κακά της;

Πώς φτάσαμε ως εκεί;

Πολλές οι ωδίνες που οδήγησαν στον τοκετό των 1980s. Σε αυτές περιλαμβάνεται η έντονη πολιτικοποίηση του πρώτου μισού της δεκαετίας που γεννά εύστοχη κοινωνική κριτική και μια αίσθηση δημιουργικής αμφισβήτησης, τροφοδοτούμενη από τις ψευδαισθήσεις αλλά και τις διαψεύσεις του «λαού στην εξουσία». Επίσης, η απόσταση από την εποχή της Χούντας επιτρέπει τη συμφιλίωση με ένα λαϊκό ηχόχρωμα και τη μούσα της παράδοσης, στοιχεία που είχαν βάναυσα διαστρεβλωθεί στην «επταετία». Κοινωνικά, η αστικοποίηση ολοκληρώνεται, επιτρέποντας έτσι την παγίωση νεωτερικών κοινωνικών σχέσεων που αποτυπώνονται και στο τραγούδι. Ο εκδημοκρατισμός σε πολιτικό - θεσμικό επίπεδο και η ιδεολογική νομιμοποίηση της Αριστεράς επιτρέπουν την ελεύθερη έκφραση και τον καλλιτεχνικό πειραματισμό.

Παρέες και άτομα παίζουν το ρόλο τους. Κομβική π.χ. είναι η θέση του Μάνου Χατζιδάκι με το Γ’ Πρόγραμμα, τον Σείριο, τις Κέρκυρες, το Τέταρτο, και έναν πυρήνα νέων καλλιτεχνών που ανοίγουν τα φτερά τους υπό την σκέπη του. Η τραγουδοποιία της περιόδου εμπνέεται ακόμη από τη μελοποίηση των ποιητών αλλά συμπληρώνεται από την ανάδειξη μαστόρων του στίχου όπως ο Άλκης Αλκαίος, ο Κώστας Τριπολίτης, ο Μιχάλης Μπουρμπούλης, ο Μανώλης Ρασούλης και βεβαίως η Λίνα Νικολακοπούλου, πλάι στις σταθερές αξίες του Νίκου Γκάτσου, του Μάνου Ελευθερίου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Και οι μεγάλοι τραγουδιστές (Νταλάρας, Αλεξίου, Μητσιάς, Γαλάνη, Μητροπάνος, Πρωτοψάλτη κ.α.) επενδύουν με τη φωνή τους τα μεγάλα τραγούδια, αλλά σταδιακά αντικαθιστούν τους δημιουργούς στον πυρήνα της μουσικής παραγωγής.

Αυτή η αντικατάσταση σημαδεύει τα 1980s καθώς η εμπορικότητα του τραγουδιστή αρχίζει να αφορά τις εταιρείες περισσότερο από την έμπνευση και την ενότητα του έργου του δημιουργού. Όμως, για την εμπορευματοποίηση και τον εκχυδαϊσμό του τραγουδιού που έρχεται στο δεύτερο μισό της δεκαετίας δεν φταίνε οι ερμηνευτές αλλά βαθύτερες κοινωνικές διεργασίες. Η Αλλαγή που δεν έρχεται αντικαθίσταται από την Αυριανή, τα κονδύλια της ΕΟΚ και το όνειρο του δημοσίου αποσαθρώνουν τη λαϊκή συνείδηση, και το τραγούδι του εργάτη και του αγρότη δίνει τη θέση του στο τραγούδι του μικροαστού. Στο κέντρο που τραγουδούσε η Μοσχολιού, τώρα τραγουδάει ο Πανταζής, και εκεί που ακουγόταν το Νυν και Αεί ακούγεται τώρα η Ταραχή. Αλλά και διεθνώς, ένας κόσμος κατ’ όνομα σοσιαλιστικός που ενέπνευσε την τέχνη και έδωσε όραμα σε κινήματα και δημιουργούς πνέει τα λοίσθια. Σταδιακά, το τραγούδι δεν έχει ούτε κάτι να προτείνει, ούτε σε κάτι να αντιπαρατεθεί, και έτσι το κάστρο πέφτει αμαχητί.

Η κληρονομιά των ελληνικών eighties

Το χειρότερο που επέφερε το λαϊκο-κιτς ρεύμα στο ελληνικό τραγούδι από τα μέσα του ’80 και δώθε δεν ήταν απλά η κακογουστιά του, αλλά το τι γέννησε ως αντίδραση στο υπόλοιπο, το υγιές κομμάτι της εγχώριας σκηνής: τη μετά μανίας αποστασιοποίηση από τον αυθεντικό λαϊκό ήχο, από οτιδήποτε παρέπεμπε έστω και ως υποψία στην «άλλη όχθη». Όμως η κληρονομιά των 1980s δεν εξαντλείται στις αρνητικές πτυχές της. Καταρχήν, η δεκαετία αυτή γεννά και καθιερώνει το μοντέλο του τραγουδοποιού που γιγαντώνεται μετέπειτα. Η συμφιλίωση με την παράδοση είναι επίσης σημαντική· διόλου τυχαίο που μεγάλα συγκροτήματα όμως οι Mode Plagal και οι Χαΐνηδες γεννιούνται στη δύση των 1980s. Η δεκαετία μας χαρίζει μια κουλτούρα διαχωρισμών που υπάρχουν για να τονίζουν, και ενίοτε για να χωρίζουν: ροκάδες, ρεμπετόφιλοι, πανκιά. Στα χρόνια του ’80 μάθαμε να χορεύουμε, να μη φοβόμαστε την πρωτοπορία, να εκτιμούμε τη συλλογικότητα, να ανεχόμαστε την ελαφρότητα. Εκείνα τα χρόνια μας κληροδότησαν καλούς τρόπους: την ανεμελιά και την αθωότητα, την εκτίμηση της αξίας ενός δίσκου, την πίστη στην ενότητα του μουσικού έργου, την υπόγεια πολιτική κριτική.

Και μετά ήρθε το free downloading, και όχι μόνο. Ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση όπου παραμόνευαν τα «je t’ aime». Ήρθε η «ελεύθερη» ραδιοφωνία, με την εξαφάνιση του παραγωγού και τη δικτατορία του playlist. Ήρθε η διεκπεραιώτρια εταιρεία που παραλαμβάνει έτοιμη την παραγωγή από τον καλλιτέχνη. Ήρθαν οι εθνικοί θρίαμβοι της Eurovision. Και ήρθε και η κακόγουστη συνύπαρξη λαϊκο-ποπ και έντεχνου.

Δύο δεκαετίες μετά την δύση τους, τα ελληνικά eighties εγκυμονούν εκπλήξεις για κάθε μουσικόφιλο. Εκτός από το δράμα μιας γενιάς που κοιμήθηκε με Λιλιπούπολη και ξύπνησε με ιλουστρασιόν lifestyle, η δεκαετία του ’80 συνιστά τον κήπο όπου για τελευταία φορά αφέθηκαν όλα τα λουλούδια να ανθίσουν. Και όσο κι αν η κυρίαρχη, δήθεν εναλλακτική ιδεολογία προσπαθεί να μας πείσει ότι όλα όσα συνέβησαν τότε ήταν μια κακόγουστη φάρσα, η γόνιμη σπορά εκείνων των χρόνων θα συνεχίσει να βγάζει την καινούργια σοδεια.

πηγη:music.net.cy

Τα Χαλκούνια το Πάσχα στο Αγρίνιο

Ένα από τα χαρακτηριστικά πασχαλινά έθιμα της Ελλάδας λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής στο Αγρίνιο. Συγκεκριμένα, το βράδυ μετά τον Επιτάφιο της κάθε ενορίας, οι «χαλκουνάδες» κατεβαίνουν στους δρόμους του Αγρινίου για να σμίξουν στην κεντρική πλατεία και να λάβουν μέρος στον χαλκουνοπόλεμο! Η ιστορία του εθίμου χάνεται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όταν οι Αγρινιώτες τα άναβαν κατά την περιφορά του Επιταφίου για να απομακρύνουν τους αλλόθρησκους. Συνέχισαν όμως να τα κατασκευάζουν  και μετά την απελευθέρωση της χώρας στα πλαίσια ενός εθίμου και  δημιουργώντας τις «ομάδες» του χαλκουνοπόλεμου.

Δύο (2) ήταν οι βασικές «ομάδες». Η «ομάδα» του Αγίου Χριστοφόρου- Αγίας Τριάδας και Αγίου Γεωργίου και η «ομάδα» του Αγίου Δημητρίου-Παναγίας και Ευαγγελιστρίας. Η «μάχη» παλιότερα γινόταν στην επάνω πλατεία (Στράτου), αργότερα στην κάτω πλατεία (Μπέλλου-Δημοκρατίας).

Η ετοιμασία του χαλκουνιού ξεκινάει 1-2 μήνες νωρίτερα από την Μ.Παρασκευή. Τα χαλκούνια είναι αυτοσχέδιες εκρηκτικές κατασκευές που αποτελούνται από ένα μεγάλο κύλινδρο γεμάτο με ένα μείγμα μπαρουτιού και ένα φυτίλι στο άκρο. Αναζητείται ο καλός «χαρτός», το κατάλληλο μίγμα μπαρουτιού (που δοκιμάζεται) για να είναι ασφαλές.

Κατά καιρούς απαγορευόταν το κάψιμο χαλκουνιών εξ' αιτίας των ατυχημάτων που προκαλούσε τόσο σε χαλκουνάδες όσο και σε θεατές. Μετά το 1985 άρχισε σιγά-σιγά το έθιμο να ενθαρρύνεται και να εκτελείται κάθε Μεγάλη Παρασκευή στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου, μέσα σε ασφαλέστερο περιβάλλον, πιο οργανωμένα και με τη στήριξη του Δήμου. Πρόκειται για  ένα έθιμο που κράτησαν  Γιωτοπουλαίοι, Παπαλένηδες, Ζυματουραίοι, Ζαβραίοι, Πολίτης, Πετσώρης και αργότερα Κούκας Τσιρώνης, Κουτσούκης, Ζανάκος, Καζαντζής, Λιακατάς κ.α.  Ένα έθιμο που θυμίζει με τον τρόπο του, τους «μπουρλοτιέρηδες» του 1821 και που συντηρεί με την δική του ομορφιά την παράδοση της συμμετοχής στον Αγώνα της Απελευθέρωσης της περιοχής του Αγρινίου.

Το έθιμο γνωρίζει μεγάλη προβολή από την τηλεόραση και τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

πηγη : 

cityofagrinio.gr

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

το Αγιο Φως της Αναστασης ας φωτισει τις ψυχες και τις ζωες ολων μας.

οι συντακτες και οι παραγωγοι του Magic Fm Agrinio ευχονται σε ολους καλο Πασχα με υγεια και αγαπη!!!

Η Μαριάννα Ιωάννου αποχωρεί από το συγκρότημα 48 Ώρες

Εκτός του γνωστού συγκροτήματος 48 Ώρες είναι πλέον η γυναικεία φωνή του, Μαριάννα Ιωάννου.

Η τραγουδίστρια, που προστέθηκε στη μπάντα χάρη στον Γιώργο Λεβέντη κατά τη διάρκεια της συμμετοχής της στο X-Factor 2, ανακοίνωσε στο προφίλ που διατηρεί στο facebook την απόφασή της να αποχωρήσει έπειτα από δύο χρόνια συνεργασίας.

Η ίδια γράφει: ''Μετά από αρκετούς μήνες σκέψης, αποφάσισα ότι κάπου εδώ είναι το τέλος της πορείας μου στις 48 Ώρες. Οι 48 'Ωρες είναι κάτι στο οποίο αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά και το έκανα με μεγάλη αγάπη, θα είναι πάντα ένα όμορφο κομμάτι της ζωής μου, μια γλυκιά ανάμνηση.Αποφάσισα όμως να συνεχίσω τις σπουδές μου,μια άλλη μου αγάπη, τις οποίες διέκοψα τα τελευταία δυο χρόνια μιας και λόγω πολύ φορτωμένου προγράμματος δεν κατάφερα να τις συνδυάσω, ενώ το προσπάθησα. Αν και επιθυμούσα να τελειώσω τη σεζόν και μετά να διακόψω, δυστυχώς ένα πρόβλημα υγείας με ανάγκασε να αποχωρήσω νωρίτερα, καθώς για την ανάρρωσή μου χρειάζονται τουλάχιστον δυο μήνες. Η μουσική θα είναι πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, τρόπος ζωής, αγάπη. Σας ευχαριστώ όλους για τη στήριξη και την αγάπη που μου δείξατε αυτά τα δυο χρόνια, μου δίνατε τρομερή δύναμη και ενέργεια να συνεχίσω. Όσο για τις 48 Ώρες, Love yoy guys, always be there for you''

από την Αθανασία Βογιάρη

πηγη:tralala.gr

Η Κατερίνα Στικούδη στο Mad Day Live @ Metropolis!

Καλεσμένη της εκπομπής του Mad Tv , Mad Day Live, αυτή την εβδομάδα ήταν η Κατερίνα Στικούδη!

Η sexy παρουσιάστρια και τραγουδίστρια ερμήνευσε τις επιτυχίες τις ''Εμμονή'' και ''Τώρα'' αλλά και το καινούργιο της κομμάτι ''6 εκατομμύρια'', ξεσηκώνοντας το κοινό που βρέθηκε στο Metropolis για να την παρακολουθήσει από κοντα!

πηγη:tralala.gr

Τσαλίκης-Μεταξά ετοιμάζουν ντουέτο...!

Ο Γιώργος Τσαλίκης ετοιμάζει ντουέτο με την Έλενα Μεταξά, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να επισφραγίσει την πολύ επιτυχημένη συνεργασία τους...!

Αυτές τις μέρες ηχογραφούν το νέο τους τραγούδι και πολύ σύντομα θα μπορούμε να το απολαύσουμε...!

Ο Γιώργος Τσαλίκης μετά την άκρως επιτυχημένη σεζόν που είχε στο Caramela παίρνει όλη την ομάδα και κατεβαίνει λίγο πιο νότια στα "Αστέρια" Γλυφάδας για καυτές καλοκαιρινές βραδιές διασκέδασης!!!

Απο τη Σοφία Μπεκιάρη

πηγη:tralala.gr

Ο Δημήτρης Μητροπάνος στην Κύπρο για δύο συναυλίες

Το νησί μας επιλέγει ο Δημήτρης Μητροπάνος, ως πρώτο σταθμό της καλοκαιρινής του περιοδείας, αφού στις 5 και 6 Μαΐου θα βρίσκεται στην πρωτεύουσα Λευκωσία για δύο συναυλίες, στο Pavilion.

Τον μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή θα πλαισιώνουν οι επίσης καταξιωμένοι τραγουδιστές, Δημήτρης Μπάσης και Γιάννης Κότσιρας.

πηγη:music.net.cy

Μετάθεση της πρεμιέρας Σάκη-Τάμτας

Ο Σάκης Ρουβάς πραγματοποιεί νέα συνεργασία με την Τάμτα κι οι δυο τους θα πραγματοποιήσουν εμφανίσεις στο νυχτερινό κέντρο "Θάλασσα". Η πρεμιέρα τους ήταν προγραμματισμένη για τα ξημερώματα του Πάσχα, αλλά τώρα μετατέθηκε στις 29 Απριλίου.

Για το γεγονός της αναβολής φρόντισε η Τάμτα πρώτη να ενημερώσει το κοινό που την ακολουθεί στο Twitter.

Οι πληροφορίες λένε πως η αναβολή έγκειται στο γεγονός ότι οι υπεύθυνοι των εμφανίσεων των δύο καλλιτεχνών, θέλουν να το καθυστερήσουν, ώστε να περάσουν οι γιορτές του Πάσχα και όλοι να επιστρέψουν ξανά στη βάση τους.

πηγη:music.net.cy

Στο νοσοκομείο ο Μίκης Θεοδωρακης

Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης, Μίκης Θεοδωράκης, τις τελευταίες δύο μέρες, νοσηλεύεται σε νοσοκομείο, λόγω προβλημάτων με το στομάχι του.

Οι ενοχλήσεις έκαναν την εμφάνιση τους την Κυριακή, έτσι τη Δευτέρα, ο Μίκης Θεοδωράκης έκρινε σκόπιμο να κάνει κάποιες εξετάσεις. Για την απαραίτητη φροντίδα στον συνθέτη, οι γιατροί έκριναν αναγκαία την εισαγωγή του στο νοσοκομείο, μέχρι να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες εξετάσεις και να παρακολουθείται στενά, από τους γιατρούς, η πορεία της υγείας του.

Το πρόβλημα, τελικά, ήταν μια γαστρεντερίτιδα σοβαρής μορφής, η οποία, όμως, εξασθένισε και ο κος Θεοδωράκης, ήδη, νιώθει καλύτερα. Τις επόμενες μέρες αναμένεται και το εξιτήριο, που θα οδηγήσει το μεγάλο συνθέτη στο σπίτι και στην οικογένεια του, για να περάσει τις γιορτές του Πάσχα.

Μηνύματα αγάπης έχουν φτάσει στο δωμάτιο του νοσοκομείου, όπου νοσηλεύεται ο Μίκης Θεοδωράκης, από φίλους και θαυμαστές, αλλά και μέλη της Πρωτοβουλίας της Σπίθας.

πηγη:music.net.cy

Η Εβδομάδα των Παθών

Γεγονότα σημαντικά για τη χριστιανική θρησκεία διαδραματίζονται κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα, την έναρξη της οποίας σηματοδοτεί η Κυριακή των Βαΐων, ημέρα κατά την οποία ο Χριστός εισήλθε στην Ιερή Πόλη της Ιερουσαλήμ.
Η Εβδομάδα των Παθών, που τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο, είναι αφιερωμένη στα Άγια Πάθη του Ιησού Χριστού, ενώ καθεμιά από τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας είναι αφιερωμένη και σε ένα επιμέρους περιστατικό των Παθών, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και η Βικιπαίδεια.
Η Μεγάλη Δευτέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ιωσήφ, του γιου του Ιακώβ, και στην παραβολή της άκαρπης συκιάς, που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε με ένα του λόγο.Στις εκκλησιές ψάλλεται η Ακολουθία του Νυμφίου και ο Όρθρος της επόμενης μέρας, ενώ τα τροπάρια που ψέλνονται είναι το του Νυμφίου Ιδού ο Νυμφίος έρχεται και το Τον Νυμφώνα σου βλέπω.

Η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη στην παραβολή των Δέκα Παρθένων. Η παραβολή αυτή συμβολίζει την πίστη και την προνοητικότητα. Το βράδυ ψάλλεται το τροπάριο της Κασσιανής, Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις.

Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στη μνήμη της αμαρτωλής γυναίκας, που μετανόησε, πίστεψε στο Χριστό και άλειψε τα πόδια του με μύρο. Το πρωί της ίδιας ημέρας, λοιπόν, τελείται η Θεία Λειτουργία και το απόγευμα γίνεται η Ακολουθία του Ευχελαίου και η τελετή του Νιπτήρος, που είναι και ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης που αναφέρεται στο Μυστικό Δείπνο και ψάλλεται το Κοντάκιο Ότε οι ένδοξοι μαθηταί.

Η Μεγάλη Πέμπτη είναι αφιερωμένη στο Μυστικό Δείπνο, στην προσευχή στην Γεσθημανή, στην προδοσία του Ιούδα, στη σύλληψη του Ιησού, στην ανάκριση από τον Άννα, στην άρνηση του Πέτρου και στην καταδίκη του Χριστού από τον Καϊάφα.Το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης τελείται η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και στο τέλος οι πιστοί μεταλαμβάνουν της Αγίας Κοινωνίας, Σώμα και Αίμα Χριστού, το απόγευμα προς βράδυ γίνεται η Ακολουθία των Αγίων και Αχράντων Παθών ή Δώδεκα Ευαγγελίων στην οποία αναγιγνώσκονται 12 περικοπές από τα 4 Ευαγγέλια, του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη σχετικά με τα Άγια Πάθη του Χριστού από το Μυστικό Δείπνο μέχρι την Ταφή, παράλληλα γίνεται και η έξοδος του Τιμίου Σταυρού με τον Εσταυρωμένο από την Αγία Τράπεζα και η περιφορά του σε όλο το χώρο του ναού ενώ ψάλλεται το Σήμερον κρεμάται επί ξύλου.

Η Μεγάλη Παρασκευή είναι αφιερωμένη στη Σταύρωση και την Ταφή του Χριστού. Το πρωινό αυτό αποτελεί την κορύφωση του Θείου Δράματος με την Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και ο Εσπερινός της Αποκαθήλωσης όπου ο ιερέας κατεβάζει τον Εσταυρωμένο από τον Σταυρό και τον τυλίγει σε καθαρό σεντόνι ενώ από αργά το βράδυ έχει ετοιμαστεί ο Ιερός Επιτάφιος έτσι ώστε να τοποθετηθεί το Άγιο Σώμα του Κυρίου και το βράδυ οι πιστοί παρακολουθούν με κατάνυξη τον όρθρο του Μεγάλου Σαββάτου και την Ακολουθία του Επιταφίου και ψάλλονται τα Εγκώμια σε τρεις στάσεις: Η Ζωή εν Τάφω α' στάση, Άξιον Εστί β' στάση, και Αι γενεαί πάσαι γ' στάση μετά τα οποία και πραγματοποιείται η περιφορά του Επιταφίου στους δρόμους της πόλης ή του χωριού.Το Μεγάλο Σάββατο είναι αφιερωμένο στην Εις Άδου Κάθοδο και Ανάσταση του Χριστού. Το πρωί ψάλλεται ο Εσπερινός της Ανάστασης, λεγόμενη και «Πρώτη Ανάσταση» και το τροπάριο Ανάστα ο Θεός. Το μεσημέρι στον Πανάγιο Τάφο πραγματοποιείτε η αφή του Αγίου Φωτός όπου και διανέμεται σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο και το βράδυ ακολουθεί η Τελετή της Αναστάσεως με το «Δεύτε λάβετε Φως» και το «Χριστός Ανέστη» που συνοδεύεται από τους χαρμόσυνους ήχους της καμπάνας, τους ασπασμούς της αγάπης και τη ρίψη πυροτεχνημάτων, βεγγαλικών και βαρελότων.

Η Κυριακή του Πάσχα βρίσκει τους πιστούς να γιορτάζουν την ανάσταση του Κυρίου τηρώντας έθιμα και παραδόσεις που περνούν από γενιά σε γενιά, όπως το σούβλισμα του οβελία, το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών και το παραδοσιακό γλέντι μέχρι αργά το βράδυ. Το απόγευμα στην Εκκλησία γίνεται ο Εσπερινός της Αγάπης, κατά τη διάρκεια του οποίου οι Χριστιανοί ανταλλάσσουν αδελφικό ασπασμό διαβάζοντας το Ευαγγέλιο σε διάφορες σε διάφορες γλώσσες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα, καθορίστηκε από την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Βιθυνίας στη Νίκαια, το 325 μ.Χ και αποφασίστηκε να γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το Πάσχα των Ιουδαίων.

πηγη:.ant1online.gr

Νίκος Παπάζογλου: Τα πρώτα βήματα

Λίγοι γνωρίζουν ότι ο αείμνηστος Νίκος Παπάζογλου έκανε τα πρώτα μουσικά του βήματά στην Θεσσαλονίκη σε ηλικία μόλις 19 ετών τραγουδώντας με τους Olympians στην θέση του Πασχάλη (Αρβανιτίδη)...

Το 1967, ο Πασχάλης χρειάστηκε να αφήσει για λίγο τους Olympians για να υπηρετήσει την θητεία του στην Αεροπορία. Την περίοδο λοιπόν αυτή ο Νίκος Παπάζογλου είχε πάρει την θέση του στο συγκρότημα για τις εμφανίσεις που έκανε τότε στο club Χαβάη της Θεσσαλονίκης.

Η συνεργασία αυτή κράτησε περίπου 12 μήνες.

Την ίδια περίοδο, ο Νίκος Παπάζογλου τραγουδούσε και για τους Blow Up, μια από τις πιο δημοφιλείς μπάντες της Θεσσαλονίκης που επαιζε κυρίως soul και RnB αλλά δεν έχουν δυστυχώς ηχογραφήσει τίποτα.

* Η φωτογραφία είναι από τις συγκεκριμένες εμφανίσεις στο "Χαβάη". (Πηγή φωτογραφίας: Άλκης Κακαλιάγκος)

Ακούστε το κομμάτι "Baby back writer" σε μια πρωτότυπη ανέκδοτη ηχογράφηση από το κλαμπ Χαβάη στην θεσσαλονίκη. Τραγουδάει ο Νίκος Παπάζογλου:

πηγη:music.net.cy

Η Νάνα Μούσχουρη σε ντουέτο και με τη Νατάσα Θεοδωρίδου

Εκτός από την Έλενα Παπαρίζου, η μεγάλη Ελληνίδα τραγουδίστρια, Νάνα Μούσχουρη, ηχογράφησε ντουέτο και με την καταξιωμένη λαϊκή τραγουδίστρια, Νατάσα Θεοδωρίδου.

Είναι γνωστή η φιλία και η εκτίμηση που τρέφουν η μια στο πρόσωπο της άλλης, έτσι, με τη συνεργασία τους αυτή, "κλειδώνεται" η σχέση τους. Το ντουέτο Νάνας Μούσχουρη και Νατάσας Θεοδωρίδου θα περιλαμβάνεται στο νέο δίσκο της πρώτης που θα κυκλοφορήσει στο εγγύς μέλλον.

πηγη:music.net.cy

Ο Μαρτάκης δηλώνει μονογαμικός.

Ο Κώστας Μαρτάκης, μιλώντας στο περιοδικό Tlife μίλησε, μεταξύ άλλων, και για τις σχέσεις του και δήλωσε μονογαμικός!

Παραδέχεται πως τον έχουν παρενοχλήσει σεξουαλικά, θαυμάστριες του, "εν ώρα καθήκοντος", αφού καθώς τραγουδάει, πολλές φορές νιώθει τα χουφτώματα. Λέει με χιούμορ πως προσπαθεί να τα αποφεύγει, όπως στο Matrix (!), αν και τις πλείστες φορές, δεν τα καταφέρνει!

Παρ' όλ' αυτά δεν απαρνείται το κοινό του, αφού αυτό είναι που βοηθά και στηρίζει τους τραγουδιστές και τους ανεβάζει ψηλά. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάτσει να τον πιάνουν από παντού!

Έχει απατήσει κι απατηθεί ο Κώστας Μαρτάκης; Αν έχει απατηθεί, δεν το έχει μάθει ποτέ! Όσον αφορά τον ίδιο, είναι μονογαμικός και όταν βρίσκεται σε μια σχέση, το κάνει επειδή το θέλει, έτσι δεν θέλει να απατήσει. Επίσης, δεν θα άρεσε στον ίδιο, αν τον απατούσε η σύντροφος του, αν και δε θέλει ποτέ να το μάθει, σε περίπτωση που συμβεί.

Μεταξύ one-night-stand και σοβαρής σχέσης, προτιμά το δεύτερο. Δεν κρύβει, όμως, ότι έχει ζήσει και τον έρωτα της μιας νύχτας, δύο φορές στη ζωή του.

Ομολογεί ότι είναι εξαρτημένος από το σεξ, όπως ακριβώς και από το φαγητό. Πιστεύει πως ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το σεξ, όπως δεν μπορεί να ζήσει και χωρίς φαγητό. Όσον αφορά άλλου είδους εξαρτήσεις, όπως τα ναρκωτικά, τις φοβάται. Έχει δει άτομα εξαρτημένα να πεθαίνουν από τα ναρκωτικά και άλλα να υποφέρουν και δεν σκέφτεται καν ούτε να τα δοκιμάσει.